Het begin van het einde en een échte BB’er!
Door: Luc van Rossum
Blijf op de hoogte en volg Luc
03 April 2014 | Bonaire, Kralendijk
Vorige week zat ik met mijn hoofd nog in vakantieland. Mam en pap waren op visite en we hebben een leuke 11 dagen mogen beleven. Met dank aan Danilo & Heleen kreeg ik de kans ook deze dagen vrij te nemen. Ik had immers al genoeg voor hen betekent en wat ik heb ik gedaan de afgelopen weken was al boven verwachting, zo vertelde Danilo. Naast een paar afspraken met betrekking tot het project, wat natuurlijk gewoon doorging, heb ik dus kunnen genieten van mijn vrije dagen.
Ondertussen zijn mam en pap weer terug in Nederland. Één ding is zeker, het snel vergeten zullen ze zeker niet. Opnieuw was het voor mij een hele omschakeling. Het was de derde keer dat ik afscheid moest nemen en zulke momenten zijn nooit leuk. Opnieuw is het weer erg stil. Zoals ik in mijn vorige verslag al zei: ’De rust is weder gekeerd’. Had ik in het begin aardig wat moeite met de stilte, nu heb ik het idee hier beter mee om te kunnen gaan. Het is wel eens waar niet mijn ideaalbeeld, maar de stilte bied ook kansen. Zo heb ik de afgelopen tijd goed na kunnen denken over zaken waar ik anders niet aan toekom, waaronder het verloop van mijn ’’carriere’’ nadat ik mijn opleiding Landscape Design eind schooljaar 2015 hoop af te ronden. Mijn gevoel zegt dat ik daarvoor aardig op weg ben. Met voldoende motivatie en doorzettingsvermogen denk ik ook het wel moet lukken. Maar wat daarna, werken? Al is de markt momenteel niet optimaal voor een luxe product als landschapsarchitectuur. Of toch doorstuderen? En weet je wat, zelfs na vier maanden stilte en rust kan ik daar nog altijd geen antwoord op geven. Ik denk dat ik het maar op me af moet laten komen… Het leven plannen blijkt voor mij niet erg geschikt. Natuurlijk heb ik wel een toekomstbeeld voor ogen, maar een meerjarenplan opstellen lukt me niet. Ik leef maar met de dag of beter gezegd met de week. Wat hierna komt? De weg zal me uiteindelijk wel de goede kant op leiden.
Zat ik vorige week nog in de vakantiesferen, inmiddels ben ik weer volop aan de slag bij Mangazina di Rei. Het begin van deze week stond in het teken van de begeleiding. Zo ben ik gisteren op gesprek geweest bij Okhuijsen architecten die in het algemeen een vrij positief beeld hadden van mijn ontwerp. Zij hebben mij goed weten te begeleiden en voorzien van feedback. Ook heb ik mijn stagebegeleidster weten te spreken via Skype. Ook zij kwam met goede feedback. Morgen zal ik met Ap van het tuincentrum en hoveniersbedrijf Greenlabel op pad gaan. Hij zal me een aantal voorbeeldtuinen laten zien waaruit ik inspiratie kan halen voor het beplantingsplan.
De komende drie weken zullen in het teken staan van het afronden van het project. De tijd gaat ineens hard en toch is er nog aardig wat werk voor de boeg. Zo moet ik nog wat aanpassingen doen met betrekking tot het definitief ontwerp, een aantal detailtekeningen maken van de nieuwe gebouwtjes die in het openluchtmuseum komen, het beplantingsplan uitwerken, sfeerbeelden maken en het presentatieboekje in elkaar zaten. De laatste week zal voornamelijk in het teken staan van mijn stageverslagen en de eindpresentatie. Ook daar dienen de nodige uren in gestoken te worden. Het is namelijk het verhaal wat ik hier achterlaat. Hetgeen waarmee ik betrokkenen en geïnteresseerden dien te overtuigd. Kortom, geen tijd voor geluier. Het is tijd voor actie. Maar heb geen medelijden met me want ik heb de afgelopen weken een aardig bruin kleurtje op weten te bouwen. Zo kan ik goed voorbereid de zomer tegemoet. =)
Bij de foto’s heb ik een aantal beelden van het project toegevoegd. Misschien eens leuk om naar te kijken. Echt een duidelijk beeld zal het niet geven, maar wel een idee van waar ik me mee bezighoud.
Maar nu nog even helemaal iets anders. Een aantal van jullie zullen het vast en zeker al weten, maar ik ben ondertussen een BB’er op het eiland. Geen BN’er zoals wij het in Nederland zouden zeggen, maar een Bekende Bonairiaan. Geheel onverwacht en ongevraagd is er afgelopen vrijdag een artikel over en van mij verschenen in de krant.
Het buurmeisje kwam naar mij toe en zei: ’’He Luc, jij staat in de krant!’’. Ik zei: ’’Hoezo dat dan? Daar weet ik niets van af hoor!’’ Zegt ze: ’’Ja, een hele pagina inclusief foto van jou en je vriendin bij de zoutpannen’’. Ik zeg: ’’Oke, ik ben benieuwd. Wat raar zeg!’’
Toen ik met pap afgelopen zondag voor de laatste keer boodschappen ging doen bij van den Tweel vroegen we naar de krant van vrijdag. Ja, die had ze nog wel één. Voordat we aan de terugreis naar Rincon begonnen konden we het natuurlijk niet laten om alvast de krant open te slaan. En ja hoor, een hele pagina, in het papiamentu, in de Extra. Een van de grootste kranten van Bonaire. Bij aankomst op stage maandagochtend, vroeg ik Heleen direct om met het artikel te vertalen. Ook zei keek enorm verbaasd en vond het maar een raar verhaal. En wat bleek, het ging inderdaad om een vertaling van mijn reisverslag: ’’Het échte Bonaire?’’. Zo zie je maar wat een bloq onverwachts teweeg kan brengen terwijl het in eerste instantie bedoelt was om enkel jullie te informeren van mijn ervaring op het eiland. Inmiddels wordt ik door verschillende mensen herkend en zeggen ze ook: ’’He, jij bent toch die jongen uit de krant.’’ Tot op heden heeft het artikel alleen nog maar positieve of neutrale reacties tot gevolg gehad.
Nou, dat was het weer. Ik ga nog even een stukje typen aan mijn procesverslag. Door het allemaal bij te hopen hoop ik het uiteindelijk niet in tijd nood te komen. Hopelijk houd ik mijn planning dus een beetje op orde.
Tot snel weer allemaal!
Ayo, Luc
Ondertussen zijn mam en pap weer terug in Nederland. Één ding is zeker, het snel vergeten zullen ze zeker niet. Opnieuw was het voor mij een hele omschakeling. Het was de derde keer dat ik afscheid moest nemen en zulke momenten zijn nooit leuk. Opnieuw is het weer erg stil. Zoals ik in mijn vorige verslag al zei: ’De rust is weder gekeerd’. Had ik in het begin aardig wat moeite met de stilte, nu heb ik het idee hier beter mee om te kunnen gaan. Het is wel eens waar niet mijn ideaalbeeld, maar de stilte bied ook kansen. Zo heb ik de afgelopen tijd goed na kunnen denken over zaken waar ik anders niet aan toekom, waaronder het verloop van mijn ’’carriere’’ nadat ik mijn opleiding Landscape Design eind schooljaar 2015 hoop af te ronden. Mijn gevoel zegt dat ik daarvoor aardig op weg ben. Met voldoende motivatie en doorzettingsvermogen denk ik ook het wel moet lukken. Maar wat daarna, werken? Al is de markt momenteel niet optimaal voor een luxe product als landschapsarchitectuur. Of toch doorstuderen? En weet je wat, zelfs na vier maanden stilte en rust kan ik daar nog altijd geen antwoord op geven. Ik denk dat ik het maar op me af moet laten komen… Het leven plannen blijkt voor mij niet erg geschikt. Natuurlijk heb ik wel een toekomstbeeld voor ogen, maar een meerjarenplan opstellen lukt me niet. Ik leef maar met de dag of beter gezegd met de week. Wat hierna komt? De weg zal me uiteindelijk wel de goede kant op leiden.
Zat ik vorige week nog in de vakantiesferen, inmiddels ben ik weer volop aan de slag bij Mangazina di Rei. Het begin van deze week stond in het teken van de begeleiding. Zo ben ik gisteren op gesprek geweest bij Okhuijsen architecten die in het algemeen een vrij positief beeld hadden van mijn ontwerp. Zij hebben mij goed weten te begeleiden en voorzien van feedback. Ook heb ik mijn stagebegeleidster weten te spreken via Skype. Ook zij kwam met goede feedback. Morgen zal ik met Ap van het tuincentrum en hoveniersbedrijf Greenlabel op pad gaan. Hij zal me een aantal voorbeeldtuinen laten zien waaruit ik inspiratie kan halen voor het beplantingsplan.
De komende drie weken zullen in het teken staan van het afronden van het project. De tijd gaat ineens hard en toch is er nog aardig wat werk voor de boeg. Zo moet ik nog wat aanpassingen doen met betrekking tot het definitief ontwerp, een aantal detailtekeningen maken van de nieuwe gebouwtjes die in het openluchtmuseum komen, het beplantingsplan uitwerken, sfeerbeelden maken en het presentatieboekje in elkaar zaten. De laatste week zal voornamelijk in het teken staan van mijn stageverslagen en de eindpresentatie. Ook daar dienen de nodige uren in gestoken te worden. Het is namelijk het verhaal wat ik hier achterlaat. Hetgeen waarmee ik betrokkenen en geïnteresseerden dien te overtuigd. Kortom, geen tijd voor geluier. Het is tijd voor actie. Maar heb geen medelijden met me want ik heb de afgelopen weken een aardig bruin kleurtje op weten te bouwen. Zo kan ik goed voorbereid de zomer tegemoet. =)
Bij de foto’s heb ik een aantal beelden van het project toegevoegd. Misschien eens leuk om naar te kijken. Echt een duidelijk beeld zal het niet geven, maar wel een idee van waar ik me mee bezighoud.
Maar nu nog even helemaal iets anders. Een aantal van jullie zullen het vast en zeker al weten, maar ik ben ondertussen een BB’er op het eiland. Geen BN’er zoals wij het in Nederland zouden zeggen, maar een Bekende Bonairiaan. Geheel onverwacht en ongevraagd is er afgelopen vrijdag een artikel over en van mij verschenen in de krant.
Het buurmeisje kwam naar mij toe en zei: ’’He Luc, jij staat in de krant!’’. Ik zei: ’’Hoezo dat dan? Daar weet ik niets van af hoor!’’ Zegt ze: ’’Ja, een hele pagina inclusief foto van jou en je vriendin bij de zoutpannen’’. Ik zeg: ’’Oke, ik ben benieuwd. Wat raar zeg!’’
Toen ik met pap afgelopen zondag voor de laatste keer boodschappen ging doen bij van den Tweel vroegen we naar de krant van vrijdag. Ja, die had ze nog wel één. Voordat we aan de terugreis naar Rincon begonnen konden we het natuurlijk niet laten om alvast de krant open te slaan. En ja hoor, een hele pagina, in het papiamentu, in de Extra. Een van de grootste kranten van Bonaire. Bij aankomst op stage maandagochtend, vroeg ik Heleen direct om met het artikel te vertalen. Ook zei keek enorm verbaasd en vond het maar een raar verhaal. En wat bleek, het ging inderdaad om een vertaling van mijn reisverslag: ’’Het échte Bonaire?’’. Zo zie je maar wat een bloq onverwachts teweeg kan brengen terwijl het in eerste instantie bedoelt was om enkel jullie te informeren van mijn ervaring op het eiland. Inmiddels wordt ik door verschillende mensen herkend en zeggen ze ook: ’’He, jij bent toch die jongen uit de krant.’’ Tot op heden heeft het artikel alleen nog maar positieve of neutrale reacties tot gevolg gehad.
Nou, dat was het weer. Ik ga nog even een stukje typen aan mijn procesverslag. Door het allemaal bij te hopen hoop ik het uiteindelijk niet in tijd nood te komen. Hopelijk houd ik mijn planning dus een beetje op orde.
Tot snel weer allemaal!
Ayo, Luc
-
03 April 2014 - 06:19
Moeder:
He beroemde nederlander overzee!
Na zoveel praten in de vakantie zijn wij met dit verhaal weer helemaal op de hoogte. de laatste weken.........doe iedereen de groeten van ons. -
03 April 2014 - 11:27
Je Vader:
Hoi Luc,
Het eind komt inderdaad in zicht, nu geen tijd meer voor vrije dagen, op je uitje naar Curaçao na natuurlijk. We hebben het leuk gehad samen met jou daar in Bonaire, zullen we niet snel vergeten.
Succes nog met alles de komende weken en nog maar niet teveel blijven stilstaan hoe het straks verder gaat, de richting die je eraan geeft is belangrijk, de rest is voorbestemd.
Groetjes weer en we zien je snel weer terug.
-
03 April 2014 - 21:32
Marlou:
Ha BB'er!
Ze zijn inderdaad weer thuis en goed gebruind! De foto's zijn erg leuk, we hebben ze al gezien.
Over het verloop van je carrière zou ik me niet te druk maken, eerst je opleiding afmaken en daarna gaat het vanzelf. Je leven kun je niet plannen broertje..
Het verloop van deze stage ziet er in ieder geval goed uit. En zo ook je ontwerp van Mangazina di Rei, de uitleg moet je maar geven als je weer terug bent. Dat duurt overigens niet lang meer, de tijd is voorbij gevlogen.
Ja wat een verrassing zeg, een hele pagina over jou in de krant. Dat zal wel raar hebben gevoeld, vooral omdat je eerst nog niet zo goed wist waarover het gaat. Wel leuk dat je er reacties op krijgt en mensen je herkennen! haha
Succes met de laatst loodjes!
Liefs Marlou
-
04 April 2014 - 15:14
Johan En Liesbeth Hofland:
Hoi Luc,
Weer een heel verhaal van jou vanaf Bonaire.
We genieten er telkens weer van.
Eerst maar je studie afmaken want in het leven valt er soms niets te plannen al moet je er zelf af en toe een draai aan geven.Zo te zien en te lezen is dat een heel mooi projekt daar op het eiland.
Je doet daar toch een hele goede ervaring mee op.
En ook relaties om weer thuis mee te kunnen netwerken altijd handig.
Luc de laatste loodjes maak er wat van!!
Groetjes Johan en Liesbeth
-
12 April 2014 - 03:55
Luc:
Wederom allemaal heel erg bedankt voor het lezen van mijn reisverslag. Ik zal weer eens een nieuwe gaan posten, daar is het wel weer tijd voor. Nog maar eventjes en dan sta ik weer met beide benen in Nederland.
Ook deze ervaring zullen ze mij niet meer afnemen Johan en Liesbeth. Zo komt er steeds weer wat bij hé. Wie weet wordt ik ooit nog eens slim en heb ik dan ook wat levenservaring.
Groeten, Luc
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
